Weer even een verslag van mijn reis...

Tamaste

Zo ,het is alweer een poosje geleden dat ik een dagboekreis heb geschreven de dagen vliegen hier om. We hebben het geld van een ander meisje Sarah,en van mij bij elkaar gedaan zodat we alle spullen hebben kunnen kopen van de school.
Nieuwe uniformen,nieuwe schoenen ,copie,s van school, nieuwe boeken.met alle kinderen op stap geweest om alles te laten maken hier ,de maten van de uniformen,de schoenen ,allemaal laten maken. de kinderen vonden het super. maar het kost een paar uren op zijn....Nepalees..... voor dat alles berekend en afgedingd ,moet worden . de mensen hier hebben het goed in de gaten ,dat zulke kinderen worden geholpen door ons. dat zien ze dus goed en vragen dan echt hun priis wel... maar kalpana ,het meisje nam 23 jaar die alles samen met haar moeder en broers regeld ,die weet haar zegje wel te doen en dat is maar goed ook. Ja en dan moet alles nog gemaalt worden en dat duurt ook hier wel weer eventjes.. van hard werken hier hebben ze geen kaas gegeten ,ze doen niet veel hier en zitten maar wat voor zich uit te staren. Allemaal kleine winkeltje en iedereen is blij als ze een paar honderd rupies verdienen. wat een armoe hier.. Gelukkig is het nieuwe weeshuis over een paar weken klaar en kan ik de verhuizing nog net meemaken .Hoop het maar dat zou ik erg fijn vinden.. Sommige mensen bouwen hun eigen huis ,zo ook een man hier recht tegen over mij ,en om half 5 begint.... Het zijn grote huizen en daar gaan dan en paar gezinnen in wonen. dus over vroeg wakker worden hier heb ik geen klagen...daar wordt wel voor gezorgd... Maar het is fijn om te zien ,waar ik dan werk mij steeds nuttig kan maken.Andere meisjes hier ,die werken op scholen ,dat is een ramp... zoals 40 kinderen ,die hun eigen kleren moeten wassen. ja de kinderarbeid is hier ook wel duidelijk aanwezig ..jammer ,maar we kunnen hun cultuur niet veranderen dus je accepteerd het maar. als kinderen op school hun huiswerk ,niet doen ,dan geven ze klappen,soms denk ik dat zouden ze eens in Nederland moeten doen,dan staan ook de leraren gauw op straat.we praten elke dag even onze frustaties uit ,want het valt voor one soms niet mee. Ik heb het gelukkig goed getroffen.,naar ook alles wat we kopen voor de kinderen op scholen is weg en vernield, ja waar doe je het dan voor. Ik geniet van mijn kids hier,en daar doe ik het voor. Mijn geld besteed ik samen met kalpana ,en wanneer ze iets nodig heeft dan vraagt ze mij ,dus heb het in eigen beheer. Ja in de weekenden zijn nu echt voor onszelf ,een beetje ontspanning en even weg van het stoffige en ongezonde lucht hier in kathmandu. Het afgelopen weekend zijn we donderdagavond weggegaan uit Kathmandu en de volgende ochtend om half 6 opgestaan en om 7 uur vertrok de bus maar Pokhara,die maar liefst 8 uur duurde. de wegen zijn super slecht en je gaat omhoog door de bergen en gelukkig. zat ik niet bij het raam, de diepte inkijken en de bochten die ze maken scherp en twee auto elkaar passeren is haast niet mogelijk. Gelukkig hebben we dan een chauffeur met een rijbewijs ,maar de meeste rijden op motors en auto,s Het kan en mag hier allemaal, zonder... Het toeteren is ,ga aan de kant ,je rijdt van links naar rechts ,ja ik hou mijn hart soms vast ,hoe men hier rijdt ...levengevaarlijk . en er ligt zomaar een koe midden op de weg ,en daar rijdt men gewoon om heen...Politie die op een kruising en verhoging staan die wijzen wanneer je mag rijden... We moeten soms ook wel lachen om ,hoe he hier gaat,wanr anders kun je wel naar huis gaan
Vaak kunnen we niet douchen ,geen warm water ,geen stroom ,geen internet, en na een paar uren doet het allemaal weer zijn werk...
In pokhara hadden we een netjes hoteltje voor weinig geld en het was daar prachtig nmet het meer en alle bootjes erin . kleine winkeltjes,met zulke mooie dingen.
Lekker sneupen ... en elke avond en morgen eens... geen rijst en linzen.... maar een lekker broodje en veel fruit gegeten en eindelijk weer eens een echte capacinno ,waar ik zo gek op ben.
Se mooiste zonsopgang .boven de Mount Everset is super en geweldig.Weer om half 5 opgestaan om daar met een taxi naar toe te gaan. maar wat je ziet, is niet na te vertellen,zo mooi..Daarna paraglijding gedaan van een uur ..Ben op 2200 meter geweest boven de bergen .ook geweldig ,maar erg koud daarboven.heb een video laten maken, en nee; foto,s
je zweeft als een vogel in de lucht. voelt als een heerlijk stukje vrijheid.. een arend van heel dichtbij gezien ,deze was behoorlijk groot. Chloe ,een belgisch meisje,was erg misselijk ,maar ik had nergens ;last van maar was toch blij, om weer met beide benen op de grond te staan...Met het busje weer thuisgebracht en de volgende dag moesten we weer vroeg uit de veren om de 8 uur durende reis naar kathamandu weer ondergaan
we hebben veel geslapen onderweg. En ja dan de dag erna ,en dus vanmorgen ,weer naar mijn weeskindjes geweest en was daar al om 8 uur en zagen me aankomen en vlogen me in de armen of was ik tijden weggeweest, ook wel logisch want ze weten ook dat je een keer weer weggaat, en ook dat vragen ze je elke dag of je weer komt de volgende dag. Ik was hier om 7 uur vertrokken ,en dan is het nog best lekker om te lopen.en halverwege ,is een winketje met kleine bakjes yogurt,die koop ik. eet ik op ,en weet dat ik bergje op moet en weer naar beneden,en zie dan langzaam het weeshuis weer verschijnen. en steeds nog op de witte klompjes haha. Ze ,moesten nog eten ,en toen de nieuwe sportkleren aan met alle nieuwe dingen ,die ze nog nooit hadden gehad ik moest natuurlijk iedereen helpen en insmeren met creme en olie in hun haar ,dat zo droog is. Maar ze zagen er allemaal happy en gelukkig uit...zo blij....En ja dan men je klaar met hun is het negen uur en de bus komt om 10.45. De mepalese tijd en een schoolbus. Om 11 uur zaten ze in de bus op weg naar school ,waar ze tot 4 uur moeten blijven.Ik heb zo mooi even uitgezwaaid.. Morgen weer vroeg en mischien nog iemand helpen met huiswerk
Een heel verhaal, lieve vrienden geniet ervan, en tot de volgende....

liefs Jannie



. .